Нөхөр бид хоёр хэдэн жил хуруу хумсаа хуйхлан байж хэдэн бор юм хураасных өдрийн бодол, шөнийн зүүд болсон байраа худалдан авахаар болов. Тэгээд өдөр судар товлож нүүж суух ажилтай гэр орныхоо юмыг хайрцаг саванд баглаж эхлэв. Гэхдээ нүүхийн өмнө таван ханатай гэрээ зарж, хэдэн төгрөгийг нь байрандаа нэмэрлэх бас нэг том ажил дутуу байлаа. Тиймээс сонинд зар өгөв. “Яанаа ийнээ зарагддаг болов уу, яадаг бол” хэмээн сэтгэл түгшиж байсан ч бидний санаснаар болж эхний үзсэн хүн манай гэрийг авахаар болов. Өнөөх айл мөн л өдөр судар үзэж, цаг нар товлож байж авна гээд яваад өгөв. Товлосон өдөр ч болж, бид хэдийг дөнгөж орноосоо өндийж байтал хашааны гадаа сигналдав. Хаалга нээтэл гэр ачаалах том тэргээс гадна жижиг тэрэг байх аж. Тэрхүү жижиг тэргэнд гэр авах эхнэр нөхөр хоёрын хэн нэгнийх нь ээж аав бололтой хоёр настай хүн хамт ирсэн байв. Тэдгээр улс гэрт орж, хэсэг суусны дараа хойморт орших бурханд хадаг, архи тэргүүтнийг тавьж, хүүхдүүдэд маань мөнгө, чихэр тэргүүтнийг тараав. “Наймаа хийх гэж байгаа улс гэрээ буулгаж аваад явна биз” гэсэн бодолтой суусан нөхөр бид хоёр тэрхэн зуур барьц алдаж, “Ийм ёс жудаг байдаг бил үү“ хэмээн бодогдоход хүрэв. Эвгүй байдалд орсон бид ч айлын хүмүүсийг гэрээ ачаалж хөдлөх үед сүү өргөж, “Буянаа өгсөн гэрт минь он удаан жил сайн сайхан амьдарах болтугай” хэмээн ерөөл өргөх нь тэр.
No comments:
Post a Comment