Манайх зусландаа гарлаа. Хоёр хоногийн дараа хөршийнх маань нүүж ирэв. Хөрш гэж зэнзийрхэх ч юу байх вэ дээ. Гүнсэн гуайнх. Өвгөн эмгэн хоёр хоёулаа зан сайтай хүмүүс. Гүнсэн гэж махлаг шар өвгөн залуудаа гадаадад боловсрол эзэмшиж, тулхтай ажил эрхэлж явсан хүн гэсэндээ маниасаа хувь илүү. Уншсан дуулсан нь чамгүй их. Ямар ч сэдвээр ярихад цээжний пангаар бурна гэж үгүй. Энэ зохиолд өгүүлэхдээ гэх юм уу тэр зохиолч хэлэхдээ хэмээн иш татах нь миний мэддэг чаддаг юм хэр хэмжээнд болохыг илтгэнэ. Тэр тоолонд би гэдэг хүн багшаасаа хангалтгүй дүн авсан сурагч адил санагддагийг нуух юун. Зуны орой өвгөнтэй хуучилж суух ч сайхан шүү. Нэг өдөр өвгөн "хоёул зуслангийн замаар өгсөе. Энэ жил айл амьтан хэр нэмж буув. Ойр орчноо тандая" хэмээв. Би ч Гүнсэн гуайн àìûã äàãóóëæ хамтдаа алхлаа. Өвгөн байс гээд тонголзоно. Тэр тоолонд тахир муу хадаас авч шиднэ. Сүүлдээ миний сониуч зан хөдөлж: -Та яагаад наад хэдэн хадаасаа авч шидээд байгаа юм бэ гэвэл өвгөн-Миний машины дугуйнд зоогддоггүй юм аа гэхэд хэн нэгний дугуйг хагалж мэднэ хэмээв. Тэрхэн зуур миний тархинд нэгэн том ухаан õàäàãäàõ шиг болов.
No comments:
Post a Comment