Атаархуу сэтгэл

Цавчим өндөр уулнаас уруудаж урссан голын дэргэд хоёр лам гол гатлахаар ирэв. Нэг нь арай ахимаг, нөгөө нь хорь орчим насны залуу юмсанж. Хоёр ламыг гол дээр ирэх үед нэгэн эмгэн мөн гол гатлахаар ирсэн байв. Эмгэн тэд нар руу дөхөж ирээд:-Хүүхдүүд минь гол гаргаад өгөөч хэмээн гуйв. Залуу лам эмгэнийг үүрээд гол гаргав. Энэ явдлаас хойш хоёр жилийн дараа залуу нутаг усандаа алдартай, олны хайр хүндэтгэлийг хүлээсэн, эрдэм чадалтай лам болжээ. Үүнд атаархсан ахимаг насны лам бодов. Энэ хүү тэр өдөр эмгэнийг голоор үүрч гаргаснаас бүх хэрэг дэгдлээ. Би тийм ухаан сэтгэх минь яалаа хэмээн олон шөнө шаналж хонов. Атаархуу лам тэсгэл алдаж нэг өдөр залуу лам дээр очиж "Чи яагаад ийм эрдэм чадалтай болов? Бид хоёр адилхан хувхай хоосон хувраг байсан биш бил үү? Тэр өдөр чи эмгэнийг үүрч буян үйлдснээс ийм сайн лам болов уу? хэмээн асуужээ. Түүний хариуд залуу лам:-Би эмгэнийг нэг л удаа үүрсэн. Та эмгэнийг хоёр жил "үүрч" дээ хэмээн хариулсан гэдэг.